Ortodoncja Poznań często korzysta z metod wspomagających pochodzących z fizjoterapii. Wspierają one proces leczenia, poprawiają komfort pacjenta i stabilizują uzyskane efekty. Jedną z takich metod jest taping w obrębie twarzy, żuchwy i szyi. Wykorzystuje się go zarówno jako element terapii przeciwbólowej, jak i wspomaganie leczenia ortodontycznego.
Kinesiotaping, czyli plastrowanie dynamiczne polega na aplikacji specjalnych elastycznych taśm na skórę, w sposób oddziałujący na tkanki miękkie, układ limfatyczny i propriocepcję. W przypadku pacjentów ortodontycznych oraz osób z dolegliwościami w obrębie układu stomatognatycznego, taping może odgrywać niezastąpioną rolę w redukcji napięć mięśniowych. Ponadto, w poprawie funkcji żuchwy i wspomaganiu procesów gojenia.
Przeczytaj również: Odcinek szyjny kręgosłupa – stabilizacja w sportach ekstremalnych
Biomechaniczne podstawy tapingu w obrębie żuchwy i szyi
Układ stomatognatyczny, obejmujący zęby, żuchwę, stawy skroniowo-żuchwowe, mięśnie żucia, język i struktury szyjno-twarzowe, funkcjonuje jako zintegrowana jednostka biomechaniczna. Każda zmiana w jego obrębie, czy to wynik leczenia ortodontycznego, stresu, bruksizmu czy urazu, może powodować kompensacyjne napięcia mięśniowe i przeciążenia struktur sąsiadujących.
Taping, dzięki swojej elastyczności i zdolności do mechanicznej stymulacji receptorów czucia głębokiego, pozwala na poprawę propriocepcji. Ponadto, na zmniejszenie bólu oraz wsparcie pracy mięśni i powięzi. W rejonie żuchwy i szyi oddziałuje bezpośrednio na mięśnie takie jak:
- mięsień żwacz (m. masseter) – ważny dla procesu żucia i stabilizacji żuchwy,
- mięsień skroniowy (m. temporalis) – odpowiadający za unoszenie żuchwy,
- mięśnie nadgnykowe i podgnykowe, które współpracują z żuchwą w ruchach otwierania ust,
- mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy (m. sternocleidomastoideus) – wpływający na pozycję głowy i osiową stabilizację kręgosłupa szyjnego.
Właściwa aplikacja taśm w tych rejonach może wspomóc prawidłową pozycję żuchwy, zmniejszyć napięcie mięśni żucia oraz poprawić drenaż limfatyczny twarzy.
Taping jako wsparcie leczenia ortodontycznego
Leczenie ortodontyczne Wrocław, zwłaszcza z użyciem aparatów stałych lub systemów przezroczystych nakładek, wprowadza stopniowe zmiany w ustawieniu zębów, a co za tym idzie, w biomechanice żuchwy. Mięśnie żucia oraz struktury wspomagające muszą przystosować się do nowych warunków okluzji.
W tym okresie często dochodzi do zwiększonego napięcia mięśni żwacza, skroniowego lub skrzydłowego bocznego, a także do przeciążeń stawu skroniowo-żuchwowego (SSŻ). Taping stosowany w takich sytuacjach może:
- Zmniejszyć napięcie mięśniowe – poprzez mechaniczne uniesienie skóry, poprawia krążenie i redukuje mikronapięcia.
- Zwiększyć stabilizację żuchwy – wspiera symetryczną pracę mięśni żucia i ułatwia adaptację do nowej okluzji.
- Redukować ból i obrzęk – poprawiając drenaż limfatyczny w rejonie policzków i żuchwy. To ma szczególne znaczenie po zabiegach stomatologicznych lub w początkowych etapach leczenia ortodontycznego.
- Ułatwiać reedukację funkcjonalną – współdziałając z terapią mięśniowo-powięziową, taping może korygować wzorce ruchowe, np. w przypadku asymetrycznych ruchów żuchwy.
Taping jako narzędzie fizjoterapii przeciwbólowej w obrębie twarzy
Zastosowanie tapingu nie ogranicza się jedynie do ortodoncji. W fizjoterapii stomatologicznej technika ta jest wykorzystywana w leczeniu dolegliwości bólowych wynikających z dysfunkcji stawu skroniowo-żuchwowego, napięć mięśni żucia, bruksizmu czy przewlekłych bólów głowy.
Dzięki odpowiedniemu ułożeniu taśm możliwe jest zmniejszenie ciśnienia w obrębie powięzi, poprawa mikrokrążenia oraz aktywizacja układu limfatycznego. To z kolei przekłada się na szybsze zmniejszenie obrzęków i bólu.
Integracja tapingu z kompleksową terapią ortodontyczno-fizjoterapeutyczną
Najlepsze rezultaty przynosi interdyscyplinarna współpraca ortodonty i fizjoterapeuty. Ortodonta Wrocław dba o prawidłowe ustawienie zębów i relacje okluzyjne, natomiast fizjoterapeuta czuwa nad równowagą napięć mięśniowych, postawą ciała oraz funkcją stawu skroniowo-żuchwowego.
Wspólne planowanie terapii pozwala dostosować taping do aktualnego etapu leczenia. Na przykład jako wsparcie w fazie aktywnego przesuwania zębów, stabilizacji po zdjęciu aparatu lub terapii bólowej SSŻ.
Taping może być też uzupełnieniem takich metod jak kinesiotaping twarzy po ekstrakcjach zębów, terapia manualna tkanek miękkich twarzy, PNF w obrębie szyi, ćwiczenia reedukacji żuchwy czy terapia powięziowa struktur twarzowo-szyjnych.
